هزار سال بعد

انقدر نیومده بودم اینجا اصن ریخت و قیافه ی وبلاگ یادم رفته بود. چقدر بلاگ اسکای آدم شده این چن وخت :))) خیلی خوشم اومد اصن تشویق شدم دوباره بنویسم. فک کردم احتمالن رمز و اینا یادم رفته باشه. شانسی زدم :دی ولی در کمال تعجب درست بود. وای وای. من یه دوره روز و شب اینجا بودم. نه که حالا خیلی مطالب پر باری نوشته باشم. نه ولی خوب در دوره ی اوج بودم برای خودم :))) این بود که زیاد سر میزدم. الان همون وبلاگ اصلیمم خاک میخوره.

اوووووووف. تا چن وخت دیگه میشه یه سال که اینجا رو زدم.

باید بیشتر بیام. بیشتر بنویسم. از کتابایی که میخونم. از فیلمایی که میبینم. از پایان نامه.

پ.ن 1: ممنونم از چارستاره ی عزیز که تنها کسیه که تو این مدت همچنان بهم سر میزده. مرسی دوستم. ایشالا هر جا هستی سلامت باشی.

پ.ن 2: دلم برای ویرایش نشده ها تنگ شد یهو. واسه نوشتن بی فکر و بدون سانسور.