از سری پستهای همینجوری

پدیده ای هست به نام گذر زمان. در واقع پدیده که چی بگم خدمتتون بیشتر عذاب الیم هستن ایشون. به کرات بهم ثابت شده که تنها چیزیه که دردها رو درمون و میکنه و التیام میبخشه. همیشه وختی تو اوج یه قضیه ام و دارم کم میارم سعی میکنم بهش اینجوری فک کنم که عایا دو ماه دیگه، یه سال دیگه یا اصن ده سال دیگه هم همین حسو نسبت به این قضیه دارم یا نه فقط الانه که اینجوری توش گیر افتادم؟! بعد وختی که به جواب میرسم و اکثرن هم متقاعد میشم که فقط الانه که دارم اینجوری باهاش کلنجار میرم خیلی راحت میزارمش کنار.

--------------------------------------------------------------------------- 

آرومم. راضیم و خوشحال. میتونست بهتر ازین باشه. میتونست فاجعه باشه. اما الان همه چیز خوبه. خوشحالم از داشتن این حس. این رضایته باعث میشه هی حرص نزنی که بیشتر بخای. حالمو دوست دارم. ای کاش همیشه همینجور باشم.